The security strategy of Persian Gulf countries / balance from political to military relations

Mehr News, International Group: The security approach of the Gulf Cooperation Council countries in recent years seems to be a kind of It experiences a transition from the traditional model. The presence of relatively new actors, especially East Asian countries, after a long period of British and American dominance over the Persian Gulf has also accelerated the change in the security balance.

Although major global economies, especially China, have focused their relations with the Gulf Cooperation Council countries on economic and commercial relations, the security of the Persian Gulf strategic region has not been and is not an overlooked component.

After the domination of the British Empire over the Persian Gulf, the United States of America was at the top and then European countries such as Germany and France played a role in this region and their presence It developed to such an extent that in the beginning of the last decade, the United States had a direct military presence in all the countries of the southern Persian Gulf and had signed agreements with their kingdoms to ensure the security of these countries.

America was trying to introduce Iran as the number one enemy of these countries, firstly to marginalize the hostility of the Zionist regime, and secondly, a large consumer market in the rich countries of the south of the Persian Gulf for provide for the sale of weapons; This led to the formation of the Persian Gulf Cooperation Council and the transformation of the six countries of Saudi Arabia, the United Arab Emirates, Qatar, Kuwait, Oman and Bahrain into the largest buyers of American weapons.

In at least the last decade, the security order of the Persian Gulf region is changing; Now, Iran has good neighborly relations with its neighboring countries in the south, and according to Washington’s model, the most serious defense goal of the Gulf Cooperation Council countries is not to confront the ruling regime in Tehran. Now, new actors have entered the security relations of the region, and this will lead to the formation of a new order in the security of the Persian Gulf in the long run.

The most important security agreements of the GCC countries in the past year

America also welcomed the granting of reasonable concessions to Saudi Arabia in exchange for the recognition of the Zionist regime by Al Saud in order to develop the “Abraham Agreement” plan; Saudi Arabia had put forward preconditions for joining the Abraham Agreement, including that the US must guarantee that it will provide military support to Saudi Arabia and will not prevent the development of civilian nuclear industries in this country.

Conditions that were never approved by congressional officials in America; Some representatives considered Saudi Arabia untrustworthy because it does not follow the interests of the United States. On the other hand, Joe Biden promised in his election campaigns that Saudi Arabia would be treated like an outcast country, in addition, in the macro dimension, Washington’s foreign policy is more based on deterrence against China and maximum military presence in Japan and South Korea; Therefore, direct intervention in the Persian Gulf to ensure the military security of Saudi Arabia was a contradictory policy with the general approach of this country’s foreign policy. However, with the outbreak of the Gaza war, the normalization of relations with the Zionist regime was ruled out for Riyadh, at least in the short term.

Britain was another country that signed an arms agreement with Saudi Arabia last year and committed to sell fighter jets to this country. From East Asia, the countries of China, Japan and South Korea managed to sign agreements with the Al Saud government last year so that they could establish their presence in the Persian Gulf and use the Saudi market for arms sales.

On the other hand, Riyadh signed a comprehensive agreement with the African country of Somalia. This agreement included clauses in the fight against terrorism, exchange of information and development of security cooperation capacity. In fact, with such agreements, Saudi Arabia intends to turn itself into a key security deterrent in Africa.

China, Britain and the Zionist regime were among the security partners of the United Arab Emirates last year, which signed military agreements with Abu Dhabi. The UAE also signed a security memorandum with Washington, according to which the two sides will improve their security cooperation to ensure cyber security. Abu Dhabi also signed an agreement with Japan to purchase defense equipment and technology from this country.

One ​​of the most important military contracts of the UAE was signed with France last year, according to which Paris committed to deliver Rafale fighter jets and H225m Caracal helicopters to Abu Dhabi. . Unlike the United States of America, France does not tie its arms deals to countries’ political commitments; Therefore, despite ideological differences, the UAE is considered the most important military partner of France in the Persian Gulf region.

پس از آنکه در جریان جنگ یمن امارات هدف حمله حملات تلافی‌جویان مبارزان یمنی قرار گرفت، فرانسه بیش از واشنگتن در جهت تأمین امنیت ابوظبی به این کشور کمک کرد، اکنون پاریس سه پایگاه نظامی در خاک امارات دارد. دولت امارات نیز برای‌آنکه بتواند شرکای دفاعی خود را متنوع کرده و از این طریق اهرم فشاری در اختیار داشته باشد خود را نیازمند واردات تسلیحات از مقاصد مختلفی از جمله فرانسه می‌داند.

کشور قطر، دیگر عضو شورای همکاری خلیج‌فارس نیز در سال گذشته علاوه بر قراردادی نظامی با واشنگتن که حضور آمریکا در پایگاه هوایی العدید در قطر را تمدید می‌کرد با شریک راهبردی خود ترکیه نیز توافقنامه امنیتی تازه‌ای به امضا رساند. روابط نظامی قطر و ترکیه که به‌ویژه پس از خیزش‌های عربی پررنگ‌تر شده است مناسباتی برد – برد به‌حساب می‌آید؛ ترکیه به‌وسیله این ارتباطات عمق استراتژیک خود را تا خلیج‌فارس گسترش داده و همچنین قادر به توسعه صنایع دفاعی خود با سرمایه‌گذاری قطر خواهد بود. دوحه نیز از یک پشتوانه دفاعی نسبتاً قدرتمند برخوردار می‌گردد.

کره جنوبی، بازیگر جدید در عرصه اقتصاد و امنیت خلیج‌فارس، با قطر نیز توافقی امنیتی در سال گذشته به امضا رساند که به‌موجب آن همکاری‌های امنیتی دو کشور به مشارکت استراتژیک جامع ارتقا یافت. پیش از نیز سئول برای تأمین امنیت دوحه در جریان جام جهانی فوتبال نیروی نظامی به قطر اعزام کرده بود.

دوحه در راستای ارتقای نقش‌آفرینی بین‌المللی خود و نیز افزایش حضور در منطقه استراتژیک آسیای مرکزی سال گذشته توافقی امنیتی با کشور قزاقستان نیز امضا نمود؛ قزاقستان به دلیل دارا بودن معادن غنی مس، آهن و طلا و همچنین تأمین محصولات دامی و نیز گندم که همگی موردنیاز قطر هستند و به‌خاطر موقعیت راهبردی ویژه برای قطر در کنار دیگر کشورهای آسیای مرکزی از اهمیتی ویژه برخوردار است.

کشور عمان در سال گذشته اعلام کرد که قصد دارد سیاستی مبتنی بر متنوع‌سازی تأمین‌کنندگان تجهیزات دفاعی خود در پیش گیرد؛ لذا علاوه بر توافق نظامی با کشور چین در سال گذشته، سلطنت عمان به امضای تفاهم‌نامه امنیتی با سوئیس نیز پرداخت که در راستای تقویت امنیت و ثبات در منطقه طرحی را مبتنی بر میانجی‌گری و تحقق صلح کلید زدند.

کشور سوئیس در سال گذشته توافقنامه امنیتی و دفاعی با کویت نیز به امضا رساند. باوجودآنکه در سیاست خارجی کویت به‌ویژه در زمینه توافقات تازه نظامی نوعی رکود در سال گذشته رخ داد بااین‌حال چین نیز در تلاش برای تثبیت حضور خود در منطقه مانند سال‌های پیشین قراردادی جدید در حوزه امنیت با کویت امضا نمود.

کشور بحرین اما در میان کشورهای شورای همکاری خلیج‌فارس بیش از دیگران به متحد دیرینه خود وفادار مانده و مهم‌ترین توافق امنیتی خود در سال گذشته را با ایالات متحده آمریکا امضا نمود . قراردادی که ادعای آن یک معماری امنیتی منطقه‌ای کاملاً یکپارچه و تقویت بازدارندگی متقابل در برابر تهدیدات خارجی است. بسیاری از تحلیلگران این توافق را بیشتر نمادین دانسته تا آن که در حقیقت بتواند تغییری در چشم‌انداز امنیت خلیج‌فارس ایجاد کند.

Bahre Sakhan

در میان بازیگران امنیتی جدید کره جنوبی در سال‌های اخیر تلاش کرده تا نقشی گسترده در منطقه خلیج‌فارس ایفا کند. این کشور علاوه بر هدف‌گرفتن بازار بزرگ خلیج‌فارس برای صادرات تسلیحات نیروهای نظامی خود را نیز به کشورهای این منطقه اعزام می‌کند، در تازه‌ترین این اقدامات سئول شماری از نیروهای خود را برای نظارت بر امنیت تنگه هرمز عازم این منطقه کرده است.

در مجموع با وجود پایان یافتن زمان استعمار و حتی کم‌رنگ‌شدن حضور نظامی مستقیم کشورهای خارجی در منطقه، دولت‌های جنوب خلیج‌فارس کماکان امنیت خود را در گرو حمایت دیگران دانسته و به طرق مختلف برای تحقق آن تلاش می‌کنند. دراین‌بین علاوه بر دولت‌های غربی، اکنون بازیگران جدیدی به‌ویژه از شرق آسیا به این عرصه وارد شده و اقدامات آنها نظم امنیتی منطقه‌ای را دگرگون خواهد کرد.