Member of “Panhan” Al-Naqab; Analysis of military-security cooperation between Jordan and Zionism

Mehr News, International Group: Regardless of diplomatic negotiations or political statements, what is important in international relations is, the actions of countries are “practical” and not “declarative” in the field. After the Al-Aqsa storm operation, the Arab countries of the region, especially Jordan, because of hosting a significant population of Palestinian origin and being geographically adjacent to the West Bank, have tried to present a face that is with the Palestinian nation and opposed to Netanyahu. Sending humanitarian aid by air or calling the country’s ambassador from the occupied territories was part of Amman’s propaganda to quell the public anger of Jordanians towards the ongoing genocide in the Gaza Strip.

Contrary to the diplomatic campaign of the Jordanians, what happened on April 13th was the practical cooperation of the Jordanian defense system with the American-French partners to protect the skies of Israel. Although some news sources such as the Wall Street Journal and the Economist report the intelligence cooperation between Riyadh and Abu Dhabi with Tel Aviv, it was Jordan that rushed to help the Zionists in the field of action. In the continuation of this note, we will try to examine Jordan’s military-security cooperation with the Zionist regime by focusing on the provisions agreed in the Negev security meeting.

The Negev; The cornerstone of the Hebrew-Arabic alliance

March 28, 2022, the foreign ministers of the United States, Egypt, the United Arab Emirates, Bahrain and Morocco gathered in the Negev desert to discuss the establishment of a security-economic mechanism against the axis of resistance. Discuss and exchange opinions. It is interesting to note that at that time King Abdullah had gone to the West Bank to meet with Mahmoud Abbas and Ayman Safadi was also present in Doha. The non-attendance of Jordanian officials in that meeting caused some experts to think that Jordan withdrew from the meeting due to pessimism about the normalization of relations between Israel and the Persian Gulf countries or the fear of jeopardizing security talks with Tehran. These speculations were strengthened when the Jordanian foreign minister had repeatedly emphasized that his country would never become a member of the anti-Iranian mechanism. However, what was left out of the media’s view was “the need for Jordanian sovereignty to be accompanied by domestic public opinion” and “the 15-year defense agreement between the United States and Jordan”.

پس از شکست ترامپ و قدرت گیری دموکرات‌ها در واشنگتن، اردن در کنار قطر تبدیل به شرکای غیرناتو آمریکا شده و و امان تبدیل به نقطه تمرکز نیروهای آمریکایی در حوزه شرق عربی شد. به عبارت دیگر اردن تبدیل به مرکز پشتیبانی، لجستیک و عملیات سنتکام در قبال کشورهای سوریه، عراق و فلسطین اشغالی شد. هم‌اکنون ۳ هزار نیرو آمریکایی در پایگاه الازرق حضور عملیاتی دارند. براساس توافق امضا شده میان اردن و دولت آمریکا، واشنگتن متعهد شد تا از مرزهای خاکی- هوایی این کشور عربی دفاع نماید. به عبارت دیگر اردن در ازای دریافت کمک ۴۲۵ میلیون دلاری از واشنگتن، آسمان خود را در اختیار سیستم‌های پدافندی- آفندی سنتکام و به دنبال آن رژیم صهیونیستی قرار داد. چنین توافقی به مقامات آمریکایی اجازه می‌دهد تا بدون احساس نیاز جدی برای دریافت مجوز سیاسی از امان وارد درگیری مستقیم با نیروهای مقاومت شوند. شکل‌گیری چنین ائتلاف نظامی میان اردن- آمریکا عملاً این کشور را تبدیل به بخشی از سازوکار امنیتی النقب کرده، بدون آنکه نیازی به حضور آشکار این کشور عربی در مقابل دوربین‌های تلویزیونی باشد.

لزوم ارسال سیگنال هشدار به امان

اردن به دلیل داشتن مرز مشترک با چهار کشور سوریه، عراق، پادشاهی سعودی و فلسطین اشغالی دارای ارزش ژئوپلیتیکی قابل توجهی برای هر یک از بازیگران فعال در عرصه منطقه است . شاید به همین دلیل آمریکایی‌ها با کاهش نیروهای نظامی خود در ترکیه- قطر و انتقال آنها به اردن سعی کردند تا در قلب منطقه شرق عربی مستقر شوند. با توجه به افزایش سطح تنش‌ها میان ایران و رژیم صهیونیستی لزوم اصلاح رفتار اردن بیش از پیش احساس می‌شود. مقامات اردنی مدعی اند که با هدف محافظت از جان شهروندان و جلوگیری از کشیده شدن دامنه جنگ به این کشور اقدام به مقابله با موشک‌ها و پهپادهای ایرانی کردند.

این ادعا در حالی مطرح می‌شود که این کشور عربی هیچ اقدام جدی برای محافظت از جان فلسطینی‌ها، حفظ حرمت مسجد الاقصی یا جلوگیری از تشدید شهرک سازی در کرانه باختری انجام he does not give. سوالی که مطرح می شود این است که چگونه دستگاه امنیتی اردن افراد علاقه مند به مقاومت را شناسایی و دستگیر می‌کند اما برای حمایت از مسلمانان غزه اقدام به ترک پیمان‌های امنیتی با تل‌آویو نمی‌کند؟ واقعیت آن است که حکام اردن در مقام گفتار درمانی سعی دارند تا خود را بازیگری «بی طرف» و حامی آرمان قدس نشان دهند اما در عمل پیاده نظام غرب و بخشی از پازل امنیتی سنتکام در برابر محور مقاومت هستند.